Het "Maat-schap", een nieuwe fase in je leven, door Dick van Swet

Als personeelsmanager heb je veertig jaar met volwassen mensen in het bedrijfsleven gewerkt. En plotseling stap je dan de SCHOOL binnen. Lopend door de gangen word je letterlijk ondergedompeld in een nieuwe wereld, je raakt overspoeld door leerlingen. Niemand zegt je gedag. Alleen een enkele docent gunt je een positieve blik. Je voelt je dan eenzaam, maar het went snel.

Als Maatje ontmoet je jouw eerste maat (de leerling). Je denkt, nu even niet afstandelijk doen en roept opgewekt: “noem mij maar Dick” in de veronderstelling dat daarmee wel even vijfenvijftig jaar leeftijdsverschil overbrugd kan worden… Vriendelijk beleefd komt dan de reactie terug: ‘ mag ik ook
‘meneer’ Dick zeggen? En sindsdien ben ik dat gebleven.

In aanraking met andere wereld
Tegenwoordig denken wij binnen organisaties veel na over de ontwikkeling van mensen. En dat is nu het mooie aan het project Maatje op Maat (MOM), dat dit voor alle betrokkenen geldt: zowel voor de leerling, als voor de coach en ook voor mij als Maatje: in mijn geval moest ik uit mijn bedrijfsleven “bubbel” komen en mij inleven in leerlingen van rond de vijftien jaar.
De leerlingen zijn vaak gefocust op hun eigen omgeving, maar komen via hun Maatje in aanraking met een andere wereld, niet zijnde het onderwijssysteem. Ik denk dat dit een interessant aspect kan zijn, dat zij naast het ondersteund worden in bijvoorbeeld taal, wiskunde, planning, enz., via de contacten met hun Maatje geconfronteerd worden met gedachten en ideeën die niet voortkomen uit hun eigen situatie of te maken hebben met school. Vaak bemerk ik dat leerlingen helemaal geen beeld hebben van hun toekomst of juist teveel niet-realistische denkbeelden koesteren. Het Maatje kan hier dan wellicht een kleine bijdrage leveren aan een eerste stap in de richting van een realistischer kijk op de toekomst.

Complexiteit schoolorganisatie
Waar ik ook aan moest wennen was de complexiteit van de schoolorganisatie: wie gaat waarover en hoe communiceren we daarover met elkaar. Soms roept dit bij het Maatje het gevoel op, dat hij er in het schoolsysteem niet echt toe doet, gezien wordt.
Ik begrijp natuurlijk wel dat het zo werkt in een grote organisatie, maar ik merk ook dat er veel deskundigen rondlopen, die invloed moeten en willen hebben op de kwaliteit van het systeem. Zo overkwam het mij een keer dat een leerling geen tijd voor mij had omdat hij al door een ander werd gecoacht. Gelukkig komt dit niet vaak voor, maar het geeft wel weer dat in een complex systeem het risico van miscommunicatie en stroperigheid altijd aanwezig is.

Zie hier enkele indrukken van een toch wel tevreden Maatje, dat daarnaast blij is met de samenwerking en ondersteuning binnen MOM door de nauw bij het project betrokken coördinatoren.